درس دهم(درآمدی بر عصر صبا)

( بخش ششم ـ عصر صبا )

درس دهم ( درآمدی بر عصر صبا یا دوره ی بازگشت ادبی )

1 ـ عصر صبا به چه دوره ای معروف است؟ ( ص. 78 )

2 ـ وضع شعر و ادب را در دوره ی اول عصر ناصری توضیح دهید . ( ص. 78 )

3 ـ چرا در عصر صبا ، توجّه علما و خواص به شعر فزونی گرفت و گرایش طبقات پایین و پیشه وران نسبت به آن کاهش یافت؟ ( ص. 79 )

4 ـ نویسنده ی کتاب « براهین العجم » کیست ؟ وی این کتاب بر اساس موازین و اصول چه کتابی نوشته است ؟ ( ص. 79 )

5 ـ وجود کتاب براهین العجم در عصر صبا ، بیانگر چه مسئله ای است؟ ( ص. 79 ) 

درس نهم (آذر بیگدلی ، شعر شناس)

درس نهم ( آذر بیگدلی ، شعر شناس دیرپسند )

1 ـ قصاید و غزلیات آذر بیگدلی بیش تر بر شیوه ی کدام شاعران بود؟ ( ص. 69 )

2 ـ مثنوی معروف آذر بیگدلی چه نام دارد؟ ( ص. 69 )

3 ـ آتشکده از کیست و موضوع آن چیست؟ ( ص. 69 )

4 ـ آذر بیگدلی چرا به « آذر دیر پسند » معروف شده است؟ ( ص. 69 )

5 ـ « شاعر ترجیع بند » کیست؟ ( ص. 70 ) 

درس هشتم - درآمدی بر عصر هاتف

بخش پنجم ـ عصر هاتف )

درس هشتم ( درآمدی بر عصر هاتف یا دوره ی انصراف از سبک هندی )

1 ـ عصر هاتف به چه دوره ای معروف است؟ ( ص. 64 )

2 ـ چرا در عصر هاتف ، تازگی و ابتکار در میان شاعران دیده نمی شود؟ (صص. 64 و 65 )

3 ـ در مورد وضع کلی شعر و شاعری در عصر هاتف توضیح دهید . ( ص. 65 ) 

4 ـ چرا شاعران مستعد از شیوه ی شاعری معمول در عصر صائب دل خوشی نداشتند؟ ( ص. 65 )

5 ـ انجمن ادبی مشتاق در کدام شهر تأسیس شد؟ (ص. 65 )

خواجوی کرمانی

کمال الدین ابوالعطا محمودبن علی بن محمود مرشدی کرمانی متخلص به خواجو یکی از شاعران برجسته­ی ایران در قرن هشتم هجری است. وی در نیمه شب یکشنبه بیستم ذی الحجه سال 689 هجری در کرمان چشم به جهان گشود.

پدر خواجو نامش علی بن محمود بوده و یکی از اکابر معروف کرمان است که نام خواجو را ابوالعطا ملقب به کمال الدین نهاد. هنوز پسر بچه ای بیش نبود که شایستگی خود را با سرودن قصیده تاریخ حمام یزد نشان داد. این قصیده بر دیوارهای این بنا نقش شد و برای همیشه باقی ماند.

او پس از آنکه دوران کودکی را در زادگاه خود پشت سر گذاشت در پی کسب علم و کمال به سیر آفاق و انفس پرداخت و قسمت اعظم زندگی اش را پیاده به سیر و سیاحت گذراند. او در دوران جوانی خود جدا از کسب دانش های معمول روزگار مسافرت را نیز پیشه نموده و بازدید هایی از مناطق اصفهان، آذربایجان، شام، ری، عراق و مصر نیز داشته است.

پس از بازگشت به ایران در سال 736، به اصفهان رفت. بعد از چندی به کرمان و سپس به شیراز رفت و تحت حمایت خاندان اینجو روزگار میگذرانید. او لقب هایی مانند خلاق المعانی و ملک الفضلا نیز داشته است.

خواجو درنزد شیخ امین الدوله کازرونی و شیخ علاء الدوله سمنانی کسب فیض کرده و صاحب مدارج عالی شده بود. شیخ امین الدوله کازرونی و شیخ علاء الدوله سمنانی ازمهمترین استادان خواجو بودند. 

خواجو به همسر و فرزندان خودعلاقه بسیار داشت. بدان علت درمثنوی گوهر نامه ازفرزندش مجید الدین علی نام برده است.