پاسخ خودآزمایی ادبیات فارسی سال اول دبیرستان
1- در این درس بین کدام کلمات آرایه ی سجع دیده می شود ؟ ( مثال : تابنده و پاینده )
« سزاوار / خوش گوار » و « زیبنده/ درخورنده »
2- مضمون آیه ی شریفه « تعز من تشاء و تذل من تشاء » در کدام بند درس آمده است ؟
ارجمند گرداننده ی بندگان از خواری ، در پای افکننده ی گردن کشان از سروری.
3- منظور نویسنده از جملات پایانی متن چیست ؟این که درود ما برپیامبر و یاران او همیشه و مدام باد.
4- متصل گردان به دریاهای خوبش ، یعنی چه ؟علم اندک مرا به علم زیاد خود وصل کن.(علم مرا زیاد کن )
5- چرا بی ادب از لطف پروردگار محروم می شود ؟
زیرا بی ادبی نه تنها به خود او بر می گردد بلکه همه ی عالم را خراب می کند. ادامه مطلب ...
خودآزمایی درس اول( ستایش خدا و نعت پیامبرص)ص5
1-بیت سوم« یتیمی که ناکرده قران درست کتب خانه ی چند ملت بشست »
2- معراج
3ـ خانه ای که دارای حرمت و جنگ کردن در آن حرام است وهر کس در آن پناه می گرفت از حمله ی دیگران در امان بود.
4ـ بزرگ داشت ، پاس داشت و گرامی داشت.
5ـ گل زرد یاگل نرگس.
6ـ عطارد دبیر فلک و مظهر نویسندگی است .
7- فرشتگان.
8 – بیت6 درس ستایش خدا← «نماند هیچ کس او ماند و بس» ادامه مطلب ...
1- ای کریمی که بخشنده ی عطایی وای حکیمی که پوشنده ی خطایی .
-در دل های ما جز تخم محبت مکار وبرتن وجان های ما جز الطاف و مرحمت خود منگار .
- به نام آن خدایی که نام او راحت روح است وپیغام او مفتاح وفتوح است .
- سلام او در وقت صباح مؤمنان را صبوح است وذکر او مرهم دل مجروح است .
2- اعمال انسان ، تلمیح دارد به حدیث «الدنیا مزرعه الاخره»
3- اشاره دارد به ضربت خوردن حضرت علی (ع) وبه شهادت رسیدن ایشان به دست عبدالرحمن بن ملجم مرادی وحضرت علی (ع) به امام حسن (ع) دستور داد که با او مدارا کنند .
4- بیت هشتم (( نه خدا توانمش خواند نه بشر توانمش گفت متحیّرم چه نامم شه مُلک لافتی را )) ادامه مطلب ...
کمال الدین ابوالعطا محمودبن علی بن محمود مرشدی کرمانی متخلص به خواجو یکی از شاعران برجستهی ایران در قرن هشتم هجری است. وی در نیمه شب یکشنبه بیستم ذی الحجه سال 689 هجری در کرمان چشم به جهان گشود.
پدر خواجو نامش علی بن محمود بوده و یکی از اکابر معروف کرمان است که نام خواجو را ابوالعطا ملقب به کمال الدین نهاد. هنوز پسر بچه ای بیش نبود که شایستگی خود را با سرودن قصیده تاریخ حمام یزد نشان داد. این قصیده بر دیوارهای این بنا نقش شد و برای همیشه باقی ماند.
او پس از آنکه دوران کودکی را در زادگاه خود پشت سر گذاشت در پی کسب علم و کمال به سیر آفاق و انفس پرداخت و قسمت اعظم زندگی اش را پیاده به سیر و سیاحت گذراند. او در دوران جوانی خود جدا از کسب دانش های معمول روزگار مسافرت را نیز پیشه نموده و بازدید هایی از مناطق اصفهان، آذربایجان، شام، ری، عراق و مصر نیز داشته است.
پس از بازگشت به ایران در سال 736، به اصفهان رفت. بعد از چندی به کرمان و سپس به شیراز رفت و تحت حمایت خاندان اینجو روزگار میگذرانید. او لقب هایی مانند خلاق المعانی و ملک الفضلا نیز داشته است.
خواجو درنزد شیخ امین الدوله کازرونی و شیخ علاء الدوله سمنانی کسب فیض کرده و صاحب مدارج عالی شده بود. شیخ امین الدوله کازرونی و شیخ علاء الدوله سمنانی ازمهمترین استادان خواجو بودند.
خواجو به همسر و فرزندان خودعلاقه بسیار داشت. بدان علت درمثنوی گوهر نامه ازفرزندش مجید الدین علی نام برده است.